Sun Reads

listopada 28, 2021

Among shadows | | Aline P. Mora [PL/ENG]

Kłamała, zabijała i szpiegowała dla kogoś, kto zamiast jej wybawcą, okazał się kolejnym kłamstwem w jej życiu. Aila straciła wszystko, co było jej dotąd znane; bezpieczeństwo pałacu, przyjaciela i przeszłość, którą wydawało jej się, że znała. Od młodości wmawiano jej, że jej moc musi być trzymana w tajemnicy; nikt nie pokochałby potwora, który włada ciemnością. Zamiast tego stała się zdolnym szpiegiem. Jednak podczas jej ostatniej misji, Aila zmuszona jest poddać wątpliwościom wszystko, co dotąd znała, i uciec, gdy jej magiczna zdolność wychodzi na jaw. Teraz będzie musiała stawić wreszcie czoła sobie, swojej mocy i rebelii czekającej na zewnątrz.

Jeśli lubicie książki, które łączą w sobie magię, piękne pałace, dworskie intrygi i podstępy, wszystko napisane lekkim piórem, “Among Shadows” jest dla Was. To opowieść o samopoznaniu, cenie miłości i potędze, która może zmienić losy całego narodu. Muszę przyznać, że posiada ona klimat, który z pewnością przypadnie do gustu fanom „Cienia i Kości” a wręcz będzie po prostu idealna dla fanów twórczości Leigh Bardugo.

Aila jest silną bohaterką, która dorastała w świecie zdominowanym przez mężczyzn, co uczyniło ją zarówno inteligentną, ale również łatwą do zmanipulowania, przez to, że nigdy nie doświadczyła prawdziwej miłości, a jej definicja troski jest płynna. Wszystkie postacie wzbudziły we mnie sympatię, nawet jeśli nie zawsze zgadzałam się z ich wyborami

Historia nie skupia się tak bardzo na budowaniu świata, ale jest wystarczająco zarysowana, aby dodać do fabuły. W relacjach pomiędzy bohaterami było za mało akcji i dynamiki, jak na mój gust, a zainteresowały mnie wszystkie postacie i miło by było, gdyby autorka bardziej pogłębiła ich osobowości i indywidualne historie, których wzmianki zostawiły we mnie niedosyt, co mam nadzieję stanie się w kolejnym tomie. W całej historii od samego początku brakowało czegoś, co mogłoby mnie wciągnąć, ale to dopiero pierwsza książka z serii, a do tego debiut, więc jest to zrozumiałe.

Wygraj tę książkę, zgłaszając się pod moim postem na Instagramie.

She lied, killed and spied for someone who, instead of her savior, turned out to be another lie in her life. Aila had lost everything she had known so far; the safety of the palace, a friend, and a past she thought she knew. From her youth she was told that her power must be kept secret; no one would love a monster that wields the darkness. Instead, she became a capable spy. However, on her recent mission, Aila is forced to question everything she has known so far and run away when her magical ability is revealed. Now she will have to face herself, her power and rebellion waiting outside.

If you like books that combine magic, beautiful palaces, royal intrigues and trickery, all described with a light pen, “Among shadows” is for you. It’s a journey of self-discovery, a tale of the price of love and power that can change the fate of an entire nation. I have to admit, this is a book with an atmosphere that will surely appeal to “Shadow and bone” fans.

Aila is a strong heroine who grew up in a male-dominated world, which made her both intelligent and cunning, but also easy to manipulate as she has never experienced true love and her definition of care is fluid and unclear. I found all characters easy to understand and like, even when I didn’t always agree with their choices. Honestly, it was so hard to dislike them, even the villains, as they did their job so greatly, being the heroes that this story needed them to be.

I found myself being interested in all of the characters and I wish the author would explore their personalities and individual stories, the mention of which left me wanting more.

The story doesn’t focus that much on world-building, you can easily see that it's just the introduction to the series, but it’s outlined enough to add to the plot and spark some curiosity. The overall story lacked something to pull me in from the very beginning, but it was much more dynamic in the second half. "Among Shadows" is just the first book in the series and debut at that, but I think it did a good job at introducing us to the universe created by the author and I hope for more action and dynamic in relationships in the next book!

Purchase a copy: Buy on Amazon | BookDepository | Indiebound | Blackwell's

Add on Goodreads!

INTL Tour-wide Instagram Giveaway!

Head over to my Instagram account to enter the tour giveaway where two readers will win: 

-One signed paperback of Among Shadows

- $15USD Amazon Gift card + 1 surprise item (a choker inspired by the MC)

Ends on December 5th, 2021. Winners will be announced on @mtmctours’ Instagram account.

This post is a part of the creative tour hosted by @mtmctours

For the free copy of the book thanks to the author!

września 22, 2021

One Last Stop | Casey McQuiston

August przeprowadza się do Nowego Jorku w nadziei na nowy początek. Już na wstępie jej współlokatorzy okazują się dziwni, a nienormalności ciąg dalszy, gdy August poznaje w metrze Jane, błyskotliwą i tajemniczą dziewczynę, o której nie może zapomnieć. Wkrótce August odkrywa, że Jane jest podróżniczką w czasie, której by pomóc, dziewczyny będą musiały stawić czoła trudnej, a także zapomnianej przeszłości.

“Sometimes the point is to be sad, August. Sometimes you just have to feel it because it deserves to be felt.”

Oto nadchodzi moment, kiedy muszę powiedzieć kilka słów na temat tej książki, a bardzo trudno mi ją jednoznacznie ocenić. Przyznaję, że początki były dla mnie bardzo ciężkie. Wielokrotnie przysiadałam do tej książki i ją odkładałam. Już od pierwszych stron uświadomiłam sobie, że to nie będzie kolejna lekka, młodzieżowa powieść. To historia bardziej w stylu Rainbow Rowell czy Johna Greena, którzy tworzą specyficznych bohaterów w specyficznych warunkach. Jeśli jesteście fanami tych dwóch autorów, to zdecydowanie książka dla Was. Ja niestety nią nie jestem.

Tak jak wspominałam, początek był ciężki, okropnie mi się dłużył przez obszerne opisy. Chwilami nadmiar zbędnych informacji mnie przytłaczał i musiałam kilka razy czytać ten sam akapit, bo nie mogłam się skupić. Całe szczęście fabuła ruszyła z kopyta po kilku rozdziałach. Od pierwszego pojawienia się Jane bardzo mnie zafascynowała i pozostała już moją ulubioną bohaterką do samego końca.

Na pewno należy pochwalić książkę za wprowadzenie świeżości do literatury młodzieżowej. Subtelny wątek podróży w czasie w nietypowych okolicznościach i przede wszystkim quuerowi bohaterowie były bardzo na plus!

„One last stop” to historia ponadczasowej miłości, która łamie wszelkie granice. To opowieść o odblokowaniu emocji, które tkwią głęboko w tobie, o samotności, ale również zakochiwaniu się i odnajdowaniu swojego miejsca. To historia introwertyczki, która chce zniknąć w tłumie, a zamiast tego znajduje się w centrum wydarzeń.

Myślę, że wielu się historia się spodoba, można to dostrzec po licznych pozytywnych opiniach, ja jednak trochę gryzłam się ze stylem pisarskim autorki. Druga połowa książki o wiele bardziej do mnie przemówiła, była emocjonująca i angażująca, ciekawy był mały wątek detektywistyczny, gdy dziewczyny kawałek po kawałku odkrywały przeszłość, a wzruszająca końcówka pozytywnie mnie zaskoczyła. Co prawda całość była osobliwa, ale również urocza na swój własny sposób. Myślę, że gdyby autorka od początku poprowadziła akcję tak dynamicznie jak pod koniec, to całość byłaby dla mniej bardziej przyjemna. Zachęcam jednak wszystkich do wyrobienia sobie własnej opinii!

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka!

Książka już dostępna na --> EMPIK

sierpnia 16, 2021

Na samą myśl o tobie | Robinne Lee

Solene to blisko czterdziestoletnia rozwódka, która nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo była samotna, dopóki nie spotkała Hayesa. Dotąd chłopak był tylko twarzą z plakatów jej córki i gorącym tematem jej przyjaciółek, idolem, nieosiągalnym młodym gwiazdorem. Jednak w dniu gdy Solene zabiera córkę na koncert Hayesa, chłopak natychmiast zwrócił na nią uwagę. I jedno spojrzenie przerodziło się w coś ogromnego, nowego, ekscytującego. Coś, co kobieta obawiała się, że już nigdy więcej nie poczuje. Skradzione pocałunki w zaciszu hoteli i szalone podróże, by zobaczyć się choć przez chwilę, przeradzają się w uczucie, a ono z kolei może doprowadzić tylko do zguby...

"Na samą myśl o tobie" to historia, która rzuciła na mnie zaklęcie. Pomimo swojej prostoty, była tak ogromnie wciągająca i urzekająca, wręcz intymna, że nie mogłam przestać czytać. Od pierwszej strony mogłam poczuć, że była zakazana, a z każdą kolejną stroną tylko się w tym upewniałam. To nie jest książka dla każdego, a jednak zdecydowanie ją polecam.

Gdy dopiero zaczynałam czytać tę książkę, obawiałam się, że Hayes okaże się tym rodzajem bohatera, niedojrzałym, irytującym, szczególnie gdy poznałam jego wiek - dwadzieścia lat. A jednak, nic takiego nie poczułam. Choć pojawiło się kilka stereotypów, sposób myślenia Hayesa okazał się dojrzały i podobały mi się jego spostrzeżenia na temat miłości i konwenansów.

"Jeśli później mam cierpieć, niech i tak będzie. Ale nie chcę zrezygnować z tego, co możemy razem przeżyć, tylko dlatego, że się boję."

Początkowo byłam nieco sceptyczna w sprawie różnicy wieku, a raczej tego, jak autorka miałaby ją ukazać... ale przepadłam! Przepadłam dla tej historii, dla skrajnych emocji, które we mnie wzbudziła, humoru, i wręcz boję się tego, jak bardzo do mnie przemówiła. Sposób, w jaki autorka opowiedziała tę historię całkowicie mnie pochwycił. Było w niej wiele pobudzających zmysły scen i mam tu na myśli sztukę, różnorodne miejsca na świecie, które para razem zwiedziła, nie tylko te romantyczne.

Solene była dla mnie bardzo interesującą postacią. Poznajemy ją z różnych perspektyw; jako matkę, rozwódkę, właścicielkę galerii sztuki i jej miłośniczkę. Ale przede wszystkim jako kobietę. Kobietę, której rola została zdefiniowana i ograniczona przez społeczeństwo ze względu na jej wiek oraz kobietę, która stara się temu przeciwstawić, pomimo przeciwnościom losu.

"Na samą myśl o tobie" to taka książka, której poszukujesz, a nawet o tym nie wiesz. To intymna, sensualna powieść pełna dylematów moralnych i kobiecych obaw na temat tego, co wypada, pytań o to czego naprawdę się pragnie i czemu warto się poddać. Obecne są tutaj kwestie feministyczne, konwenanse społeczne na temat tego, jak postrzegane są kobiety w pewnym wieku i tego, jak to wpływa to na ich życie oraz samoświadomość. To uwodzicielska, a jednocześnie inteligentna, nieschematyczna opowieść o rodzącym się uczuciu pomiędzy dwojgiem ludzi z zupełnie różnych światów, młodym muzykiem, obiektem westchnień wszystkich nastolatek, a spokojną, zmysłową kobietą, która z jego pomocą wypływa na głębokie wody, ale również trafia na liczne przeszkody. Ta książka wielokrotnie mnie rozbawiła i zachwyciła, zirytowała, a także sprawiła, że wylałam łzy. Polecam serdecznie!

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Otwartemu.

marca 31, 2021

Revenge. Bezlitosna siła | Agnieszka Lingas-Łoniewska

Laura rok temu odeszła od męża tyrana, za sprawą którego straciła przyjaciół, rodzinę i pewność siebie. Teraz wraz synkiem próbuje sobie ułożyć życie na nowo we Wrocławiu. W tym samym mieście zamieszkał Wiktor, dawniej “Revenge”, chcący odbudować swoje życie oraz naprawić błędy przeszłości i zmuszony by zająć się młodszym przyrodnim bratem, który po nagłej śmierci rodziców stale pakuje się w kłopoty. Laurę i Wiktoria łączy niespodziewane uczucie, a los chce że wszystkie ich drogi prowadzą do klubu PantaRhei. Lecz przed zbudowaniem wspólnej przyszłości, być może raz jeszcze będą musieli stawić czoła demonom, które sądzili, że zostawili już dawno za sobą.

"𝑾𝒄𝒊𝒂𝒛 𝒛𝒚𝒍𝒂𝒎. 𝑰 𝒄𝒛𝒖𝒍𝒂𝒎. 𝑩𝒚𝒍𝒂𝒎."

Jestem bardzo skonfliktowana, jeśli chodzi o tę książkę. Nie jest zła, wręcz przeciwnie, porusza ważne problemy, a te 300 stron niemal samo się kartkowało, jednak zabrakło mi w niej autentyczności.

Wiktor spotyka Laurę po raz pierwszy w pizzeri, w której kobieta pracuje i od tamtego momentu nie może jej zapomnieć, ich drogi zdają się ciągle krzyżować i od tego momentu wskakujemy do ich prób stworzenia relacji. Zabrakło mi jakiejś indywidualnej drogi do uzdrowienia i poradzenia sobie z ich przeszłością, o której autorka tak często powtarza. Ich problemy i zniszczone relacje naprawią się szybko i gładko, a uczucie łączy ich w ekspresowym tempie.

Były pewne rzeczy, które mi się nie podobały; jak szybko Laura odzyskała pewność siebie i poniekąd zapomniała o traumatycznym wydarzeniach związanych z toksycznym związkiem, który trwał przecież przez długie lata, a którego ran nie leczy się jedynie samą miłością. Ponadto fajnie by było, gdyby autorka zgłębiła trochę przeszłość Wiktora i Laury zamiast dawać czytelnikowi same suche fakty. Przez to nie odczułam żadnej więzi wobec bohaterów, a i samej chemii pomiędzy nimi było mało.

Zdaję sobie sprawę, że jest to część większej serii, która opisuje losy pozostałych postaci z PantaRhei pojawiających się w książce. Może łatwiej by mi się ją czytało, gdybym znała całą serię, niestety ta książka to moje pierwsze spotkanie z autorką. Z tego powodu mam mieszane uczucia i oceniam ją pół na pół. Ani nie zachęcam, ani nie zniechęcam. Myślę, że dla fanów serii będzie to świetne dopełnienie.

Powieść przewidywalna i schematyczna, aczkolwiek lekka i “odmóżdżająca”. Porusza wątki problematycznej przeszłości, rodziny i przyjaźni. Niekoniecznie jest to moja ulubiona książka w tematyce MMA, samej walki tutaj niewiele, aczkolwiek fanom tych klimatów może się spodobać. Można sięgnąć, jeśli macie ochotę na jakąś odskocznie od ciężkich lektur.

Za egzemplarz dziękuję serdecznie wydawnictwu Burda.

lutego 07, 2021

Twoja wina | Samantha Young

Od dnia, w którym Jane poznała Lornę McKenna, a ta wprowadziła ją do swojej rodziny, gdy obie miały po trzynaście lat, wszystko miało się zmienić. Był to początek długiej i skomplikowanej historii, która na zawsze połączyła Jane i Jamiego, starszego brata Lorny, miłością. A przynajmniej tak im się zdawało. Bo po tragicznym zdarzeniu ich więź staje się coraz kruchsza aż całkiem się rozpada, a gdy Jamie wraca do życia Jane lata później, jest zupełnie inną osobą. Oboje są, lecz Jamie wprowadza w życie plan zemsty na wszystkich, którzy przyczynili się do jego nieszczęścia. I Jane jest jedną z nich.

„Miłość, która jest zbyt gorąca, obraca wszystko w popiół.”

Samantha Young jest jedną z moich ulubionych pisarek romansów, które obok bycia lekkich o przyjemnych, zawsze są bardzo dojrzałe i często zawierają jakieś lekcje, dodatkowe elementy w fabule, których nigdy się nie spodziewam, a które nadają jej głębi, a także akcji i intryg.

„Twoja wina” okazała się być zupełnie inną pozycją niż się spodziewałam, bardziej złożoną, wielowątkową, przepiękną, smutną i wzruszającą, bardzo życiową, która absolutnie mnie zaskoczyła. W książce wystąpiła cała paleta bohaterów, którzy wzbudzili we mnie różnorakie emocje, od miłości po nienawiść, niektóre z nich kazały mi zmieniać o sobie zdanie wraz postępem lektury, lecz wszystkie sprawiły, że bardzo się z nimi zżyłam. Jane i Jamie podbili moje serce, a ich przepiękna, lecz tragiczna relacja sprawiała, że pokochałam ich nawet bardziej, pomimo licznych błędów, które popełnili i momentów, w których się pogubili, gdyż życie ich nie oszczędzało.

Książka pokazuje jak pierwotnie niewinna, lecz piękna miłość rozkwita między bohaterami i jak trudno jest utrzymać taką relację, gdy rozpoczyna się w młodym wieku, a życie zaczyna rzucać kłody pod nogi.

Pierwsze rozdziały to ich historia od czasów nastoletnich do dorosłości, ukazująca postęp naprawdę uroczego związku pomiędzy Jamiem i Jane, problemy, z którymi się mierzyli, to jak zmieniały się ich osobowości na przestrzeni lat, kształtując ich na ludzi, którymi są teraz i, co postawiło ich w sytuacji, w której się znaleźli. Tak naprawdę nie ma tu retrospekcji, jest to jedna ciągła historia, która zaczyna się w momencie, gdy po raz pierwszy się spotkali w młodym wieku, aż do samego końca ich historii i jest ona kręta i skomplikowana, lecz jedna rzecz jest niezmienna: ich wzajemne, płonące uczucie i pasjonująca chemia wyczuwalna w powietrzu. Autorka jest prawdziwą mistrzynią tworzenia realistycznych relacji i charakterów, a strony są wręcz przesycone emocjami.

Ta pozycja z łatwością ląduję na liście moich ulubionych książek, musicie koniecznie po nią sięgnąć! To opowieść o silnej miłości, skomplikowanych więziach rodzinnych, drugich szansach, nieporozumieniach, pragnieniu zemsty, toksycznych relacjach, zmianach i sztuce, której rozciągnięcie w czasie powodu, że nie sposób jest się nie przywiązać do naszych tragicznych bohaterów i nie krzyczeć na przeciwności i intrygi, które pojawiają się w fabule. Gorąco polecam!

„Tutaj spoczywają Jamie i Jane. Dawno temu kochali się na zabój. Spoczywajcie w pokoju, niewinni kochankowie.”

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Burda!

stycznia 07, 2021

Inward. Podróż w głąb siebie | Yung Pueblo

Odkąd tylko pamiętam, uwielbiałam czytać myśli innych ludzi; prozę zawierającą przemyślenia, poezję. Zawsze było to dla mnie absolutnie zdumiewające, że ktoś inny, żyjący być może tysiące kilometrów ode mnie, lata starszy lub młodszy, wychowujący się w zupełnie innym społeczeństwie, jest zdolny by ułożyć w słowa moje własne myśli, kiedy zdarza się, że ja czasami marnuje mnóstwo czasu na to, jak odpowiednio je wyrazić.

To dość interesujące, że czasami nasze umysły dochodzą do podobnych wniosków i za pomocą tych słów, jesteśmy w stanie się porozumieć. My czytelnicy często utożsamiamy się z autorami lub/bądź ich pracami, gdy szczególnie przemawiają do naszego serca.

"Inward. Podróż w głąb siebie" była dla mnie właśnie taką książką. Jak sama nazwa wskazuje jest podróżą, podczas której poszukujemy samych siebie, ponieważ znajomość siebie, naszych potrzeb i słabości jest pierwszym krokiem do samoakceptacji, a raz gdy czujemy się dobrze sami z sobą, jest nam łatwiej otworzyć się na innych ludzi. Gdy my jesteśmy szczęśliwi, ludzie wokół nas również są szczęśliwsi.

Zrozumienie siebie i proces leczenia duszy są potrzebne nam do tego byśmy stali się swoją własną siłą, byśmy żyli, a nie tylko istnieli. Wiersze w tomiku "Inward" poruszają tę właśnie kwestię, przedstawiając kolejno trzy etapy: oddalenie, zespolenie, intermedium, miłość do siebie i zrozumienie.

Czytając, zgadzałam się z myślami autora, czasami utożsamiałam. Jak każdy, jestem tylko człowiekiem i mam wiele obaw i niedoskonałości, ale wierzę, że mogę się doskonalić i nie poprzestawać tylko na negatywnych cechach, czy pozwalać moim lękom, fobiom i depresji kontrolować mnie. Nie jest to łatwe oczywiście, szczególnie, gdy te czynniki wpływają na nasze codzienne życie. Niemniej jednak, tomik jest pełen podnoszących na duchu wierszy, uświadamiających czytelnikowi jego wartość. Mi przypomniał, że jestem kwiatem, i choć delikatnym, deszcz czasami musi padać bym mogła dojrzeć.

Poezja w "Inward" jest prosta, lecz piękna, gdyż bliska sercu człowieka, szczególnie takiego, który zmaga się z pokochaniem samego siebie. Stanowi dosłowną "podróż w głąb siebie" bo z każdą stroną moja głowa wypełniała się przemyśleniami. Czytanie jest tym bardziej interesujące, że obok polskiego tłumaczenia, obecne są te wiersze również w języku angielskim, dzięki czemu poznajemy bezpośrednio, co autor chciał przekazać - ja osobiście lubię taką formę najbardziej. Mogę polecić ten tomik bez wahania, myślę, że zawiera wiele prawd życiowych.

A Wy co czujecie wobec tej pozycji? Sięgnęlibyście po "Inward"?

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak.

sierpnia 09, 2020

Witamy w Ballyfrann | Deirdre Sullivan

Madelaine zawsze była nieco dziwna, ale gdy wraz z rodziną przeprowadza się do tajemniczego miasteczka Ballyfrann, owianego złą sławą, zaczyna odkrywać w sobie pewne moce... Historia miasta jest długa i mroczna, od lat giną tam dziewczęta, a ich temat nawet teraz jest wrażliwy wśród mieszkańców. Wraz ze swoją ukochaną bliźniaczką i matką, Maddie zamieszkuje w zamku swojego ojczyma i wkrótce dziewczęta zaczynają się od siebie oddalać; Catlin zakochuje się, a choć Maddie jest podejrzliwa wobec jej kochanka i może nieco... zazdrosna, sama musi skupić się na magii, która najwyraźniej w niej rozkwita. Wkrótce dziewczyna będzie musiała skonfrontować się z sekretami rodzinnymi, a także samą sobą, by uratować tę, którą kocha.

"Fikcja niczym bluszcz oplata rzeczywistość. Skrywa to, co złe, faworyzując to, co dobre."

"Witamy w Ballyfrann" jest powieścią dziwną, która nie każdemu może przypaść do gustu. To jedna z tych książek, które wybiera się do lektury bardzo skrupulatnie, ponieważ jest bardzo specyficzna. Mi osobiście przypominała nieco "Urok Grace'ów" Eve Laure. Mroczny klimat, magia, napięcie wyczuwalne w powietrzu i bohaterka, która od początku wie, że jest nieco inna niż, no cóż... inni. Jest to historia nietypowa, niepokojąca, chwilami aż przechodzi czytelnika zimny dreszcz. Mamy małomiasteczkowy klimat oraz tragiczne, mrożące krew w żyłach tło dla tego miejsca, oraz najprawdziwszy zamek, do którego wprowadzają się bliźniaczki.

Maddie to postać tak osobliwa jak cała książka. Samotniczka z dziwnym upodobaniem do symbolicznych przedmiotów i roślin o różnych właściwościach, która żyje w cieniu swojej siostry Catlin, którą stawia na piedestale tak wysoko, iż sama ich relacja wydaje się nieco niezdrowa. Catlin staje pokazuje Maddie gdzie jest jej miejsce jako tej "introwertycznej" siostry, może nie celowo, a bardziej jest to wynik jej ego, podczas gdy Madelaine wydaje się raczej jej osobą zauroczona...

Niestety nie zapałałam sympatią do żadnej z postaci, a sama książka również do końca nie przypadła mi do gustu. Pomysł na powieść był naprawdę świetny, autorka ma naturalny talent do tworzenia atmosfery i zawierania odpowiednich elementów, by tego dokonać. Miała ona widoki na wybitną historię, atmosfera grozy, miasteczko, które wydawało się wręcz zjadać duszę... niestety wykonanie było już średnie. Przez większość lektury pisarka skupiła się na zbędnych szczegółach i po stu stronach suchych opisów tak naprawdę nic się dalej nie wydarzyło. Bohaterowie, szczególnie nastoletni mówią w sposób niczym z innej epoki, a dialogi często nie wprowadzają nic do fabuły, coś zaczyna się dziać dopiero na ostatnich stronach i tylko z ich powodu cieszę się, że nie porzuciłam lektury w połowie. Z czasem stałam się nawet fanką relacji pomiędzy Maddie a inną bohaterką i żałuję, że ten temat nie został zgłębiony, a sama końcówka dała tak mało odpowiedzi. Mam bardzo mieszane uczucia względem historii, z jednej strony jestem rozczarowana, a z drugiej zafascynowana tajemniczością i mrokiem książki. Niestety nie wciągnęła mnie wystarczająco, więc nie mogę powiedzieć, że jestem całkowicie zadowolona, wiele tu jeszcze brakuje. Zgaduję jednak, że warto jest sprawdzić i przekonać się samemu czy "Witamy w Ballyfrann" przypadnie Wam do gustu!

"Im więcej wiemy, tym łatwiej nam zaprowadzić porządek w chaosie. Wiedza przypomina istniejącą w świecie rzeczywistym magię - gromadzimy ją niczym czary, by użyć jej, gdy zajdzie taka potrzeba."

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu IUVI.

maja 07, 2020

Nieskończone Światy Jane | Kristin Cashore

Ciocia Magnolia kazała obiecać Jane, że jeśli ta kiedykolwiek dostanie zaproszenie do Tu Reviens, na pewno je przyjmie. Gdy Magnolia, energiczna fotografka morskich głębin, ginie podczas jednej ze swoich wypraw na Antarktydę, osiemnastolatka pozostawiona sama sobie, rzuca szkołę, oddaje się swojej pasji - tworzeniu parasolek i rozpoczyna pracę w księgarni. Tam, po latach, spotyka Kiran, która zaprasza ją na galę do rodzinnej posiadłości Trashów. Jane przyjmuje je ze względu na obietnicę złożoną cioci, nie spodziewając się, że Tu Reviens jest miejscem pełnym tajemnic i możliwości. Wydaje się, że dom żyje własnym życiem, po korytarzach roznoszą się dziwne dźwięki, a jego mieszkańcy skrywają mroczne sekrety, które dziewczyna próbuje odkryć na własną rękę. Gdy dochodzi do fałszerstwa jednego z dzieł sztuki, a także zniknięcia cennej rzeźby, wszystko się zmienia. Jane ma wrażenie, że każdy coś przed nią ukrywa. Niedługo będzie musiała poddać wątpliwościom wszystko, co dotąd wiedziała o Trashach, a także cioci Magnolii.

"Świat jest twoim deszczem."

Opis na okładce tak naprawdę zbyt wiele nam nie zdradza odnośnie treści i to, co dla Was naskrobałam to również tylko wierzchołek góry lodowej. Myślę, że ta książka, lub przynajmniej jej część może spodobać się fanom Harry'ego Pottera lub Osobliwego domu pani Peregrine. Nieskończone Światy są o tyle skomplikowane, że akcja co rusz się zmienia. Muszę przyznać, że to najdziwniejsza książka, jaką w życiu czytałam. Niewiele z niej zrozumiałam, nie miała też żadnego morału i po zakończeniu czytania, miałam wrażenie, że w sumie dalej nic się nie dowiedziałam, a zagadek było mnóstwo. Z początku nie mogłam się wciągnąć. Przy ilości szczegółów, jakie autorka dopracowała, miałam też problem ze skupieniem.

Narracja jest dość nietypowa, bo trzecioosobowa, ale w czasie teraźniejszym. Ogólnie podczas lektury można odczuć ogromną dezorientację. Już śpieszę z tłumaczeniem: całość podzielona jest na pięć "części". Każda z nich to inny równoległy świat, ale czytelnik nie ma o tym pojęcia przez większość książki. W trzech pierwszych obserwujemy podobne sytuacje, ale z kilkoma zmianami, a każda sprawia, że dowiadujemy się czegoś nowego odnośnie całej historii. Bohaterowie podejmują inne decyzje, w innych miejscach i czasie, ale wynik jest zwykle taki sam. Kolejne dwie, choć odbywają się na tej samej przestrzeni czasu, to w światach bardziej zaawansowanych, więc w końcu po ponad 300 stron zaczyna się dziać coś więcej. To moment, w którym wciągnęłam się w książkę. Nareszcie dostajemy jakieś informacje na temat innych wymiarów, które obiecuje nam tytuł, oraz podróże pomiędzy nimi. Tym samym, wszystko, co wydarzyło się wcześniej, przestaje mieć znaczenie, bo, takie odniosłam wrażenie, autorka przekierowała fabułę, tworząc nową historię.

"Czemu sny sprawiają, że budzimy się z pytaniami, które nie mają nic wspólnego z samym snem?"

Największym atutem tej książki są postacie. Niektóre tylko przewijają się w książce, inne pojawiają się częściej. Każda z nich jest jednak dokładnie przemyślana i odgrywa jakąś rolę w historii. Każda została wykreowana w inny sposób. Najczęściej jednak spotykamy się z Ivy, z którą Jane szybko nawiązuje naturalną więź, depresyjną Kiran, jej bliźniakiem, fanatykiem sztuki, Ravi'm, niezwykłym psem Jasperem, a także tajemniczą służbą Trashów. Ponadto sama posiadłość Tu Reviens to nieodgadniona forteca życia i śmierci. W tle pojawia się niewielki wątek miłosny, z którego istnienia nie zdawałam sobie sprawy, aż do pewnego zaskakującego momentu. Żałuję, że autorka go nie rozwinęła, bo miał wielki potencjał i był jedynym motywem w książce, który naprawdę mi się podobał.

W książce zdecydowanie nie brakuje intryg, sztuki, której autorka musi być fanką, nawiązań do popkultury, aury tajemnicy, ale też zawiłości. Łatwo można się pogubić w tej książce, a jej fabuła ani trochę nie przypomina serii Firebird, więc możecie się rozczarować, jeśli tego oczekujecie. Cóż, jeśli macie ochotę przeczytać książkę, której główna bohaterka krok po kroku rozwiązuje zagadki domu i jego mieszkańców z magicznym zwrotem akcji, to pewnie powinniście po nią sięgnąć. Opowiada o bólu po stracie, poszukiwaniu siebie, kreatywności, podróżach, kłamstwach i odkryciach, pełna zagadek, których nie sposób rozwiązać w ciągu jednego życia.

"Nie sądzisz, że to za sprawą ludzi jakieś miejsce wydaje ci się domem?"

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Jaguar.

Dla porównania podrzucam Wam ciekawą recenzję tej książki na blogu Stowarzyszenie Książkoholików. <-

stycznia 25, 2020

Królowa Niczego | Holly Black

Władzę o wiele łatwiej zdobyć niż utrzymać. Przekonała się o tym Jude na własnej skórze i wciąż odczuwa tego skutki na wygnaniu z krainy elfów, zamieszkując w świecie ludzi. Powinna była wiedzieć, że utrzymanie kontroli nad samym księciem nie powinno mogło być łatwe. Jednak któregoś dnia u drzwi jej domu staje jej siostra bliźniaczka. Na krótki moment Jude ma szansę, by powrócić do świata elfów. Ale pobyt tam nie idzie zgodnie z jej planem. Jude będzie musiała stawić czoła nieprzewidzianym przeciwnościom losu i rozwikłać zagadkę pradawnej klątwy, by uratować elfie królestwo i życie tego, którego kocha.

„Wiem, jak odnieść zwycięstwo, o ile tylko w imię zwycięstwa zgodzę się poświecić wszystko, co we mnie dobre.”

Czy kończąc książki, czujecie się czasem tak, jakbyście żegnali najlepsze przyjaciela? Ja, po przewróceniu ostatniej strony „Królowej niczego” czułam się pusto i smutno, i bynajmniej nie z powodu tego, jak zakończyła się historia, lecz na myśl o całej podróży, którą przebyłam od pierwszego tomu. Natychmiast zatęskniłam za bohaterami i światem elfów wykreowanym przez autorkę, mimo ze dopiero, co zamknęłam książkę. I pomyśleć, że pierwszy tom początkowo mi się nie podobał!

Jeśli czytaliście już poprzednie części, wiecie że Jude to silna, stanowcza i gotowa na wszystko, pełna poświęceń, niebezpieczna i jeszcze częściej pakująca się w niebezpieczne sytuacje dziewczyna. To się nie zmieniło, a wręcz wzbudziło mój podziw jeszcze bardziej. Nic nie jest w stanie jej złamać, a autorka nie zmiękczyła jej postaci. No może poza małym szczegółem, nie wiecie tego ode mnie, ale jej słabością jest pewien przystojny książę, Cardan. Ale czyją nie jest prawda?

Nasz tytułowy okrutny książę, choć początkowo lekko mnie irytował, i myślę że każdy na początku serii nie do końca wiedział, o co z nim chodzi,t o z kolei w drugim tomie, nie potrafiłam się zdecydować, czy go kochać czy nienawidzić. Tak, „Królowa niczego” zdecydowała w stu procentach, że chce kochać, chronić i wkurzać się na Cardan’a, który stał się bliski mojemu sercu i myślę, że sercu każdego czytelnika. To bohater pełen sprzeczności, a jednak mający sens; nonszalancki, sarkastyczny, zabawny, cyniczny, lecz zraniony i wzbudzający silne uczucia.

Jeśli podobały Wam się poprzednie tomy serii, ten podbije Wasze serca. Każda z dotychczasowych książek podnosiła poziom, a „Królowa niczego” pozostawiła kropkę nad „i”. Sprawiła że śmiałam się i płakałam, stresowałam, niecierpliwiłam, a także na nowo zrozumiałam bohaterów, których zachowania wcześniej nie potrafiłam ogarnąć umysłem. Autorka rzuciła nam zupełnie nowe światło na postaci drugoplanowe i rozbudowała akcje w taki sposób, by czytelnik od początku do końca czuł się zaintrygowany, a zainteresowanie został podtrzymane. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po „Okrutnego księcia”, to warto to nadrobić, i oczywiście polecam!

„Nie sądziłem, że w ogóle mógłbym cię zranić. I nigdy nie przypuszczałem, że możesz się mnie bać.”

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

listopada 18, 2019

Zgryźliwe wiadomości | Vi Keeland & Penelope Ward

Oddając swoją suknię ślubną, po tym jak zerwała zaręczyny, Charlotte odnajduje inną suknię, której historia nie daje jej spokoju. W środku znajduje przepiękny, niebieski liścik miłosny, który przywraca jej wiarę w szczerość uczucia i postanawia odnaleźć autora wiersza w internecie. Nietrudno się domyślić, że do jego ślubu również z jakiegoś powodu nie doszło. Pod wpływem chwili i alkoholu Charlotte składa wniosek o zobaczenie nieruchomości poprzez jego firmę. Tyle, że jest to niezwykle droga posiadłość, a Charlotte jest dosłownie spłukana. Dostaje jednak zaproszenie i tak spotyka autora niebieskiego liściku... który przejrzał jej przekręt. Po nieudanym pierwszym spotkaniu, dziwnym zrządzeniem losu Charlotte zostaje zatrudniona w firmie przez babcie Reed’a jako asystentka rodziny. I cóż, nie trzeba dalej mówić, ze żadnemu z nich nie podoba się to, ze muszą razem pracować. Po autorze romantycznego listu nie pozostało wiele...

„Zgryźliwe wiadomości” to książka, która zawiera mnóstwo humoru i mądrości życiowych już od pierwszych stron. Połączenie przeciwności losu, cynizmu z sarkazmem i niesamowitymi, silnymi duchem bohaterami, którzy niejedno przeżyli, stworzyło idealną mieszankę. Ledwie dotarłam do 30 strony, a już byłam rozbawiona i wzruszona jednocześnie. To jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam i jedna z najlepszych, jeśli chodzi o romanse!

Charlotte jest osobą, z którą czytelnik utożsamia się niemal natychmiast. Jej myśli i czyny czynią ją prawdziwą i autentyczną. Singielka narzekającą na biedę, popijająca wino w wygodnym dresie i trolująca ludzi dla zabawy? To jedna z najbardziej żywych postaci, z jakimi się spotkałam. Jednocześnie jej spontaniczne, nie zawsze do końca przemyślane akcje napędzały fabułę. Charlotte jest głośna, radosna i zawsze pozytywna. Zupełne przeciwieństwo Reed’a.

Reed z kolei to poważny, sceptyczny i dość niegrzeczny, bynajmniej z początku, facet, ale nie zimny czy chamski. W głębi duszy jednak po prostu cierpi. Pokochałam go mimo wszystko od początku, nie było takie momentu, w którym by mnie zdenerwował albo niedojrzale próbował robić bohaterce pod górkę. Jest bardzo dojrzały i troskliwy, pełen poświęceń, ale i strachu. Jestem całkowicie i bezgranicznie zakochana w jego kreacji. Autorki stworzyły dwie zupełnie skrajne postacie, które się uzupełniają, ale jednocześnie obie mają podobne przeżycia życiowe, a są przy tym niezwykłe, interesujące i nieschematyczne.

Grzechem byłoby nie wspomnieć o świetnych bohaterach drugoplanowych. Wszyscy są tak sympatyczni, że trudno pozostać obojętnym wobec nich. Max, młodszy brat Reed’a czy ich babcia Iris to przecudowne i prześmieszne postacie. Cała historia jest przemyślana od samiutkiego początku, rola każdej postaci wyznaczona i spełniona. Czytając tę książkę, czułam niezwykłą satysfakcję.

Nie było takiego momentu podczas lektury, kiedy chciałam sobie zrobić przerwę lub byłam nieco znudzona. Właściwie to miałam problem z odłożeniem jej, by wykonać codziennie obowiązki, w związku z czym lekturę musiałam podzielić sobie na dwa dni, ale gdy już usiadłam, skończyłam ją za jednym posiedzeniem. Kartki same się przewracały, każdy dialog był humorystyczny i ciekawy, każde wydarzenie, nawet najmniejsze sprawiało, ze żyłam światem wykreowanym przez autorki. Poczucie humoru w tej książce jest wszechobecne. Nie potrafię nawet wytłumaczyć słowami, co ma ta książka, czego nie mają inne, ale jest niezwykle błyskotliwa, wzruszająca, piękna i romantyczna. Porusza tak różnorodną tematykę, a jednocześnie posiada znane nam już wątki i wciąż pozostawia chcąc więcej i więcej. Chciałabym nigdy nie musieć kończyć tej przygody. Relacja i chemia Charlotte i Reed’a to jedne z najlepszych rodzajów, gdzie bohaterowie bliżej poznają siebie i swoje dziwactwa, inspirują się i akceptują wzajemnie, po czym naturalnie zakochują, tak że czytelnik ani oni sami nie potrafią stwierdzić, kiedy to się wydarzyło. Polecam z całego serca!

Ze egzemplarz dziękuję wydawnictwu Editio Red!

listopada 03, 2019

Kusząca pomyłka | Vi Keeland

Pierwszego spotkania Rachel i Caine'a nie można zaliczyć do najbardziej udanych. Zaczęło się od tego, że spotkali się w klubie, Rachel nawrzucała mu wszystko, co o nim myśli, uważając, że na to zasłużył. Jak on mógł zranić jej przyjaciółkę? Tylko że... to jednak nie był on. Ups! Kolejnego dnia spotkała go znowu, tyle że okazał się być jej nowym, przystojnym profesorem... A ona jego asystentką. Oczywiście, że musiało jej się to przydarzyć. A teraz relacja może tylko przybrać na sile...

"Jesteś taka pewna siebie, że już postanowiłaś, że złamiesz mi serce. Czy kiedykolwiek pomyślałaś jednak, że być może to ja złamię Twoje?"

"Kuszącą pomyłkę" wiedziałam, że muszę mieć, jak tylko zobaczyłam, że wychodzi coś nowego od Vi Keeland. Ci z Was, którzy są tutaj ze mną od dłuższego czasu, wiedzą, że jestem wielką fanką jej twórczości ze względu na jej lekkie pióro i wciągającą fabułę. Vi tworzy książki proste i pełne wiernej miłości, ale ciekawe i często emocjonujące. Kreacje jej bohaterów choć często są podobne, zawsze wzbudzają we mnie ogromną sympatię i zachwyt. Nie inaczej było właśnie z "Kuszącą Pomyłką". Tym razem autorka skupiła się na wątku zakazanej miłości, jak już wiecie, pomiędzy uczennicą a profesorem. Niby popularny motyw, ale szczerzę przyznaję, że to moja pierwsza pozycja z nim, jaką czytałam, nie licząc "Pułapki uczuć" Colleen Hoover, którą jednak nie można tak do końca do nich zaliczyć.

Caine'a łączy z pozostałymi męskimi bohaterami wykreowanymi przez Vi to, że oczywiście podbił moje serce, nawet jeśli zagrał mi na nerwach parę razy. To chyba jego urok. To powierzchownie "zły chłopiec", ale dojrzały, twardy na zewnątrz, ale nieustannie walczący z poczuciem bezwartościowości i strachem przed tym, co się stanie, gdy doświadczy tego, na co wyraźnie zasługuje, czyli miłości i szczęścia. Rachel jest połączeniem delikatności i siły, które podziwia się damskich bohaterkach. Z ciętym językiem, ale nogami jak z waty dla tego jednego faceta. Jest zadziorna, bezczelna i bystra. Rzuca Caine'owi swego rodzaju wyzwanie, sprawiając, że musi stawić czoła swoim lekom i walczyć o swoje.

Język Vi ma w sobie coś takiego, że zawsze sprawia, że mniej lub bardziej, ale zakochuję się w jej bohaterach, charyzmie, sile i jednoczesnej subtelności historii. Sposób, w jaki jej książki zostają utkane jest niezwykły. Nie są skomplikowane, czy wymagające, ale pozostawiają wiele dla wyobraźni. Podobnie jest z tą pozycją. Autorka zostawia tu i tam pojedyncze poszlaki, za którymi myśli czytelnika mogą podążać i sprawiają, że wydaje mu się, iż są to wskazówki, a tak naprawdę jedynie dążą do pewnego zwrotu akcji. To, co zaczyna się jako niby zwyczajne tabu nauczyciel-uczeń, zmienia się w coś głębszego, romantycznego, pięknego i z pazurem.

Po twiście, jaki autorka nam gwarantuje myślę, że wszystko, co powinno się wiedzieć, należy przeżyć z bohaterami po drodze. Musicie mi zaufać na słowo i dać tej pozornie zwyczajnej, przyjemnej książce szansę, by Was zaskoczyć i poruszyć. Jeśli jesteście fanami romansów, nie pożałujecie.

"To nie jest blizna. To tylko rana, która się zagoiła. Prawdziwe blizny to te, których nie można zobaczyć - i te najtrudniej się goją."

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.

października 06, 2019

W ukryciu | Nora Roberts

To, co zaczyna się jak każda inna weekendowa noc w centrum handlowym, staje się koszmarem dla całej społeczności. W piątek 22 lipca 2005 roku na obrzeżach Portland w stanie Maine doszło do krwawej strzelaniny. W jednej chwili każdy zajęty był zwyczajnymi czynnościami: zakupy, kino, w drugiej nastąpił niezapowiedziany, ośmiominutowy terror. Ludzi stracili życie, ale byli też tacy, którzy przeżyli, i muszą znaleźć sposób, by dać sobie radę ze skutkami masakry. W przyszłości ich życie będzie trwać dalej, ale w zależności od tego, jak sobie poradzili z koszmarami przeszłości, będą wyglądać inaczej. Pojawi się też osoba, która postanowi dokończyć dzieła przerwanego wraz ze śmiercią zamachowców.

"Nie wychylała się i chowała w sobie pragnienie zemsty, przygotowując się, by smakować ją na zimno."

Umysł Nory Roberts to rzecz piękna i przerażająca jednocześnie. "W ukryciu" to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i być może nie ostatnie. W tę historię wplotła przerażenie, budzące strach i niepokój postacie, lecz również ludzi pięknych oraz zdeterminowanych, by naprawić zło świata. Autorka wie, jak pisać o przerażających okolicznościach w sposób taki, by ukazać ich tragiczność, a nie wyłącznie sensacyjność. Powieść rozpoczyna się tajemniczo w wieczór, gdy wydarzenie miało miejsce. Pisarka buduje napięcie i intensywnie przechodzi do sedna. Jednak siłą tej historii nie jest część, w której jest akcja, ani nawet zawarta tam historia miłosna, ale obserwowanie ocalałych zbierających się do kupy i odkrywających, jak żyć własnym życiem. Nora Roberts jest wyjątkowo dobra w opisywaniu postaci i tego, jak uczą się, jak rozpocząć nowe życie po tragediach, które im się przydarzyły. Świetnie spisuje też relacje, nie tylko romantyczne, ale także między przyjaciółmi, siostrami i matką-córką. To jest powód, dla którego mi się podobała. Nie brakuje elementów sztuki, psychologii, wzruszeń, ale też zawiłych, często długich czy niepotrzebnych, w moim odczuciu, opisów.

Nora Roberts napisała bardzo ważną historię w tych niepewnych czasach - masowe strzelaniny stały się aż nazbyt znajome w książkach. Autorka jednak zbadała w swojej powieści wpływ takiego traumatycznego wydarzenia na zaangażowanych ludzi. Strach w pierwszej części książki jest namacalny. Dobroć ludzi zestawiona jest ze złem antybohaterów. To daje nam nadzieję. Jednak obserwowanie, jak psychopata postrzega świat, sprawia, iż zimny dreszcz przechodzi nam po plecach. Trudno wyobrazić sobie tak zimne i okrutne kalkulacje. Ci, którzy przeżyli, radzą sobie z następstwami na różne sposoby, ale Nora ukazuje i stawia nacisk na to, jak ważne jest posiadanie przyjaciół, którzy naprawdę rozumieją koszmary, niepewność, poczucie winy, samotności lub odrealnienia ocalałego. To historia o procesie leczenia, dążenia do lepszego jutra, ale również o chęci zemsty. Przyznam szczerze, że spodziewałam się więcej akcji. Książka mi się podobała, podobało mi się również psychologiczne podejście do fabuły, ale nie jest to również wymagająca fabuła. Polecam jednak fanom gatunku.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Edipresse Książki.

Strony