Witamy w Ballyfrann | Deirdre Sullivan

sierpnia 09, 2020

Witamy w Ballyfrann | Deirdre Sullivan

 

Madelaine zawsze była nieco dziwna, ale gdy wraz z rodziną przeprowadza się do tajemniczego miasteczka Ballyfrann, owianego złą sławą, zaczyna odkrywać w sobie pewne moce... Historia miasta jest długa i mroczna, od lat giną tam dziewczęta, a ich temat nawet teraz jest wrażliwy wśród mieszkańców. Wraz ze swoją ukochaną bliźniaczką i matką, Maddie zamieszkuje w zamku swojego ojczyma i wkrótce dziewczęta zaczynają się od siebie oddalać; Catlin zakochuje się, a choć Maddie jest podejrzliwa wobec jej kochanka i może nieco... zazdrosna, sama musi skupić się na magii, która najwyraźniej w niej rozkwita. Wkrótce dziewczyna będzie musiała skonfrontować się z sekretami rodzinnymi, a także samą sobą, by uratować tę, którą kocha.

"Fikcja niczym bluszcz oplata rzeczywistość. Skrywa to, co złe, faworyzując to, co dobre."

"Witamy w Ballyfrann" jest powieścią dziwną, która nie każdemu może przypaść do gustu. To jedna z tych książek, które wybiera się do lektury bardzo skrupulatnie, ponieważ jest bardzo specyficzna. Mi osobiście przypominała nieco "Urok Grace'ów" Eve Laure. Mroczny klimat, magia, napięcie wyczuwalne w powietrzu i bohaterka, która od początku wie, że jest nieco inna niż, no cóż... inni. Jest to historia nietypowa, niepokojąca, chwilami aż przechodzi czytelnika zimny dreszcz. Mamy małomiasteczkowy klimat oraz tragiczne, mrożące krew w żyłach tło dla tego miejsca, oraz najprawdziwszy zamek, do którego wprowadzają się bliźniaczki.

Maddie to postać tak osobliwa jak cała książka. Samotniczka z dziwnym upodobaniem do symbolicznych przedmiotów i  roślin o różnych właściwościach, która żyje w cieniu swojej siostry Catlin, którą stawia na piedestale tak wysoko, iż sama ich relacja wydaje się nieco niezdrowa. Catlin staje pokazuje Maddie gdzie jest jej miejsce jako tej "introwertycznej" siostry, może nie celowo, a bardziej jest to wynik jej ego, podczas gdy Madelaine wydaje się raczej jej osobą zauroczona...

Niestety nie zapałałam sympatią do żadnej z postaci, a sama książka również do końca nie przypadła mi do gustu. Pomysł na powieść był naprawdę świetny, autorka ma naturalny talent do tworzenia atmosfery i zawierania odpowiednich elementów, by tego dokonać. Miała ona widoki na wybitną historię, atmosfera grozy, miasteczko, które wydawało się wręcz zjadać duszę... niestety wykonanie było już średnie. Przez większość lektury pisarka skupiła się na zbędnych szczegółach i po stu stronach suchych opisów tak naprawdę nic się dalej nie wydarzyło. Bohaterowie, szczególnie nastoletni mówią w sposób niczym z innej epoki, a dialogi często nie wprowadzają nic do fabuły, coś zaczyna się dziać dopiero na ostatnich stronach i tylko z ich powodu cieszę się, że nie porzuciłam lektury w połowie. Z czasem stałam się nawet fanką relacji pomiędzy Maddie a inną bohaterką i żałuję, że ten temat nie został zgłębiony, a sama końcówka dała tak mało odpowiedzi. Mam bardzo mieszane uczucia względem historii, z jednej strony jestem rozczarowana, a z drugiej zafascynowana tajemniczością i mrokiem książki. Niestety nie wciągnęła mnie wystarczająco, więc nie mogę powiedzieć, że jestem całkowicie zadowolona, wiele tu jeszcze brakuje. Zgaduję jednak, że warto jest sprawdzić i przekonać się samemu czy "Witamy w Ballyfrann" przypadnie Wam do gustu!

"Im więcej wiemy, tym łatwiej nam zaprowadzić porządek w chaosie. Wiedza przypomina istniejącą w świecie rzeczywistym magię - gromadzimy ją niczym czary, by użyć jej, gdy zajdzie taka potrzeba."

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu IUVI.

Read more »

Nieskończone Światy Jane | Kristin Cashore

maja 07, 2020

Nieskończone Światy Jane | Kristin Cashore

Ciocia Magnolia kazała obiecać Jane, że jeśli ta kiedykolwiek dostanie zaproszenie do Tu Reviens, na pewno je przyjmie. Gdy Magnolia, energiczna fotografka morskich głębin, ginie podczas jednej ze swoich wypraw na Antarktydę, osiemnastolatka pozostawiona sama sobie, rzuca szkołę, oddaje się swojej pasji - tworzeniu parasolek i rozpoczyna pracę w księgarni. Tam, po latach, spotyka Kiran, która zaprasza ją na galę do rodzinnej posiadłości Trashów. Jane przyjmuje je ze względu na obietnicę złożoną cioci, nie spodziewając się, że Tu Reviens jest miejscem pełnym tajemnic i możliwości. Wydaje się, że dom żyje własnym życiem, po korytarzach roznoszą się dziwne dźwięki, a jego mieszkańcy skrywają mroczne sekrety, które dziewczyna próbuje odkryć na własną rękę. Gdy dochodzi do fałszerstwa jednego z dzieł sztuki, a także zniknięcia cennej rzeźby, wszystko się zmienia. Jane ma wrażenie, że każdy coś przed nią ukrywa. Niedługo będzie musiała poddać wątpliwościom wszystko, co dotąd wiedziała o Trashach, a także cioci Magnolii.

"Świat jest twoim deszczem."

Opis na okładce tak naprawdę zbyt wiele nam nie zdradza odnośnie treści i to, co dla Was naskrobałam to również tylko wierzchołek góry lodowej. Myślę, że ta książka, lub przynajmniej jej część może spodobać się fanom Harry'ego Pottera lub Osobliwego domu pani Peregrine. Nieskończone Światy są o tyle skomplikowane, że akcja co rusz się zmienia. Muszę przyznać, że to najdziwniejsza książka, jaką w życiu czytałam. Niewiele z niej zrozumiałam, nie miała też żadnego morału i po zakończeniu czytania, miałam wrażenie, że w sumie dalej nic się nie dowiedziałam, a zagadek było mnóstwo. Z początku nie mogłam się wciągnąć. Przy ilości szczegółów, jakie autorka dopracowała, miałam też problem ze skupieniem.

Narracja jest dość nietypowa, bo trzecioosobowa, ale w czasie teraźniejszym. Ogólnie podczas lektury można odczuć ogromną dezorientację. Już śpieszę z tłumaczeniem: całość podzielona jest na pięć "części". Każda z nich to inny równoległy świat, ale czytelnik nie ma o tym pojęcia przez większość książki. W trzech pierwszych obserwujemy podobne sytuacje, ale z kilkoma zmianami, a każda sprawia, że dowiadujemy się czegoś nowego odnośnie całej historii. Bohaterowie podejmują inne decyzje, w innych miejscach i czasie, ale wynik jest zwykle taki sam. Kolejne dwie, choć odbywają się na tej samej przestrzeni czasu, to w światach bardziej zaawansowanych, więc w końcu po ponad 300 stron zaczyna się dziać coś więcej. To moment, w którym wciągnęłam się w książkę. Nareszcie dostajemy jakieś informacje na temat innych wymiarów, które obiecuje nam tytuł, oraz podróże pomiędzy nimi. Tym samym, wszystko, co wydarzyło się wcześniej, przestaje mieć znaczenie, bo, takie odniosłam wrażenie, autorka przekierowała fabułę, tworząc nową historię.

"Czemu sny sprawiają, że budzimy się z pytaniami, które nie mają nic wspólnego z samym snem?"

Największym atutem tej książki są postacie. Niektóre tylko przewijają się w książce, inne pojawiają się częściej. Każda z nich jest jednak dokładnie przemyślana i odgrywa jakąś rolę w historii. Każda została wykreowana w inny sposób. Najczęściej jednak spotykamy się z Ivy, z którą Jane szybko nawiązuje naturalną więź, depresyjną Kiran, jej bliźniakiem, fanatykiem sztuki, Ravi'm, niezwykłym psem Jasperem, a także tajemniczą służbą Trashów. Ponadto sama posiadłość Tu Reviens to nieodgadniona forteca życia i śmierci. W tle pojawia się niewielki wątek miłosny, z którego istnienia nie zdawałam sobie sprawy, aż do pewnego zaskakującego momentu. Żałuję, że autorka go nie rozwinęła, bo miał wielki potencjał i był jedynym motywem w książce, który naprawdę mi się podobał.

W książce zdecydowanie nie brakuje intryg, sztuki, której autorka musi być fanką, nawiązań do popkultury, aury tajemnicy, ale też zawiłości. Łatwo można się pogubić w tej książce, a jej fabuła ani trochę nie przypomina serii Firebird, więc możecie się rozczarować, jeśli tego oczekujecie. Cóż, jeśli macie ochotę przeczytać książkę, której główna bohaterka krok po kroku rozwiązuje zagadki domu i jego mieszkańców z magicznym zwrotem akcji, to pewnie powinniście po nią sięgnąć. Opowiada o bólu po stracie, poszukiwaniu siebie, kreatywności, podróżach, kłamstwach i odkryciach, pełna zagadek, których nie sposób rozwiązać w ciągu jednego życia.

"Nie sądzisz, że to za sprawą ludzi jakieś miejsce wydaje ci się domem?"

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Jaguar.

Dla porównania podrzucam Wam ciekawą recenzję tej książki na blogu Stowarzyszenie Książkoholików. <-

Read more »

Królowa Niczego | Holly Black

stycznia 25, 2020

Królowa Niczego | Holly Black

Władzę o wiele łatwiej zdobyć niż utrzymać. Przekonała się o tym Jude na własnej skórze i wciąż odczuwa tego skutki na wygnaniu z krainy elfów, zamieszkując w świecie ludzi. Powinna była wiedzieć, że utrzymanie kontroli nad samym księciem nie powinno mogło być łatwe. Jednak któregoś dnia u drzwi jej domu staje jej siostra bliźniaczka. Na krótki moment Jude ma szansę, by powrócić do świata elfów. Ale pobyt tam nie idzie zgodnie z jej planem. Jude będzie musiała stawić czoła nieprzewidzianym przeciwnościom losu i rozwikłać zagadkę pradawnej klątwy, by uratować elfie królestwo i życie tego, którego kocha.

„Wiem, jak odnieść zwycięstwo, o ile tylko w imię zwycięstwa zgodzę się poświecić wszystko, co we mnie dobre.”

Czy kończąc książki, czujecie się czasem tak, jakbyście żegnali najlepsze przyjaciela? Ja, po przewróceniu ostatniej strony „Królowej niczego” czułam się pusto i smutno, i bynajmniej nie z powodu tego, jak zakończyła się historia, lecz na myśl o całej podróży, którą przebyłam od pierwszego tomu. Natychmiast zatęskniłam za bohaterami i światem elfów wykreowanym przez autorkę, mimo ze dopiero, co zamknęłam książkę. I pomyśleć, że pierwszy tom początkowo mi się nie podobał!

Jeśli czytaliście już poprzednie części, wiecie że Jude to silna, stanowcza i gotowa na wszystko, pełna poświęceń, niebezpieczna i jeszcze częściej pakująca się w niebezpieczne sytuacje dziewczyna. To się nie zmieniło, a wręcz wzbudziło mój podziw jeszcze bardziej. Nic nie jest w stanie jej złamać, a autorka nie zmiękczyła jej postaci. No może poza małym szczegółem, nie wiecie tego ode mnie, ale jej słabością jest pewien przystojny książę, Cardan. Ale czyją nie jest prawda?

Nasz tytułowy okrutny książę, choć początkowo lekko mnie irytował, i myślę że każdy na początku serii nie do końca wiedział, o co z nim chodzi,t o z kolei w drugim tomie, nie potrafiłam się zdecydować, czy go kochać czy nienawidzić. Tak, „Królowa niczego” zdecydowała w stu procentach, że chce kochać, chronić i wkurzać się na Cardan’a, który stał się bliski mojemu sercu i myślę, że sercu każdego czytelnika. To bohater pełen sprzeczności, a jednak mający sens; nonszalancki, sarkastyczny, zabawny, cyniczny, lecz zraniony i wzbudzający silne uczucia.

Jeśli podobały Wam się poprzednie tomy serii, ten podbije Wasze serca. Każda z dotychczasowych książek podnosiła poziom, a „Królowa niczego” pozostawiła kropkę nad „i”. Sprawiła że śmiałam się i płakałam, stresowałam, niecierpliwiłam, a także na nowo zrozumiałam bohaterów, których zachowania wcześniej nie potrafiłam ogarnąć umysłem. Autorka rzuciła nam zupełnie nowe światło na postaci drugoplanowe i rozbudowała akcje w taki sposób, by czytelnik od początku do końca czuł się zaintrygowany, a zainteresowanie został podtrzymane. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po „Okrutnego księcia”, to warto to nadrobić, i oczywiście polecam! 

„Nie sądziłem, że w ogóle mógłbym cię zranić. I nigdy nie przypuszczałem, że możesz się mnie bać.”

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Read more »